VZOD - Björn juryverslag

VZOD – BJØRN

Tekst: Nasja Covers

Regie: Serge Muller Kobold

Spelers: Sonja Eringaard, Wilke Schot, Michel Kwaak en Jos Verlinden

Coach: Suus van Driel

VZOD leidt het publiek binnen bij het laatste concert van een ABBA coverband. In de volgende

scène zien we een reünie van dezelfde groep, meer dan twintig jaar later. Maar er is veel gebeurd

in die twintig jaar: frustraties zijn beginnen etteren en vriendschappen zijn uit elkaar gescheurd. Er

is eigenlijk maar één iets hetzelfde gebleven: de liefde voor ABBA.

De jury was onder de indruk van de energie van het begin van de voorstelling: het concert

swingde, de jasjes glinsterden en de pruiken waren heerlijk fout. We waren echt even bij een

kneuterig cover-concert en daarbij waren de lekker losse heupen van Leonard een hilarisch

hoogtepunt. In de volgende scène zagen we verschillende goede aanzetten tot personages: iedereen

wilde iets. Bjørn wilde optreden op het huwelijk, Erna wilde dat niet door een te kleine jurk.

Leonard wilde met Wilma naar bed en die laatste wilde dat eigenlijk ook. Allemaal duidelijke

motieven die helpen bij het helder vertolken van de personages. Ook de momenten dat het over

maatschappelijke vraagstukken gaat, waren erg sterk: de discussies over homo’s en shootings

waren pijnlijk herkenbaar en haalde bij een groot deel van het publiek ongetwijfeld herinneringen

op aan familiefeesten of etentjes met collega’s. Een komisch hoogtepunt was de “Voicemail?” die

Erna naar Wilma sneerde toen die laatste haar man bestraffend toesprak aan de telefoon. Het

technische aspect van het huwelijk dat door het raam te zien was, werd zuiver gespeeld en werkte

goed. Tenslotte was de onderlinge vriendschap en het plezier van de spelers ook overduidelijk.

De jury gelooft dat het plezier nog veel groter had kunnen zijn als er iets beter naar elkaar

geluisterd werd. Waar VZOD in deze voorstelling nog veel winst zou kunnen halen, is in de

controle over het materiaal: iedere speler leek nog erg bezig met zijn of haar tekst en dansjes en

had daardoor weinig oog voor de anderen. Er werd regelmatig door elkaar gesproken, de dansjes

liepen niet erg vlot en er werd een ABBA-nummer te vroeg ingezet. Hierdoor kreeg de jury het

idee dat VZOD misschien wat te snel in première was gegaan.

Ook in de mis-en-scène kan VZOD nog een stap maken: de spelers stonden erg vaak op een rijtje

of op een kluitje, er werd maar de helft van de (toegegeven) gigantische vloer gebruikt. De blik

van het publiek werd niet altijd goed gestuurd. Bijvoorbeeld toen Leonard en Wilma op de vloer in

stilte aan het praten en flirten waren. Waarom lagen zij in het midden van de vloer terwijl er naar

de twee andere spelers gekeken moest worden? Waarom niet aan de kant? Waarom is er niet met

licht gewerkt om duidelijk te maken waar de focus lag? De vraag die de regie zich bij iedere scène

moet stellen, is wat er voor het publiek belangrijk is en wat niet. Deze vraag lijkt onvoldoende gesteld.

Het was opvallend dat er onder de juryleden een discussie op gang kwam over wie die Hans

eigenlijk was? Hun manager? Een fan? Het enige wat duidelijk was, was dat Hans af en toe mee

naar optredens ging.

Tenslotte raadt de jury VZOD aan om te kiezen voor ofwel het playbacken ofwel het zingen van

de ABBA-nummers. Een duidelijke keuze zal de voorstelling ten goede komen. VZOD heeft alle

ingrediënten in handen om een leuke, komische, soap-achtige voorstelling te spelen.

Als ze de mis-en-scène, het decor en de onderlinge verhouding op scherp stellen, weet de jury zeker dat het

spel- en kijkplezier zal toenemen.